Het zit er bijna op......

Hallo trouwe volgers van onze blog,

Vooraf: het eerste deel van dit bericht is vrijdagmorgen op de boot van Patras naar Ancona gemaakt. Wederom helaas geen internetverbinding, dus daarom is het bericht zaterdag, dus vandaag, pas gepost. Verderop volgt een update, beginnend met de melding  “ update “. Let op: zondag volgt het allerlaatste bericht met de uitslagen van de diverse prijsvragen. Spannend dus !!!

Eerste deel, vanaf de boot dus:

Helaas voor jullie zit onze vakantie er bijna op en is het weer over en uit met spannende vakantieverhalen en mooie foto’s.

Plekje aan het strand op de laatste camping

Helaas voor ons ook, want jullie op de hoogte houden van wat we zien en meemaken vinden we een leuke bezigheid. Dat dit gepaard gaat met een mooie vakantie is natuurlijk meegenomen.

Op het moment van typen is het 11 uur vrijdagmorgen en varen we aan boord van de Minoan Cruise Olympia ergens midden op de Adriatische zee. We zijn gisteren om 18.00 uur vertrokken uit een heet Patras en hebben rond 23.30 een tussenstop van een uurtje gemaakt in Igoumenitsa, waar nog vele passagiers, auto’s en trucks zijn bijgeladen. Vanaf het hoge achterdek hebben we vermakelijk staan toe kijken hoe chaotisch het op de kade wordt als men bijna het startsein heeft gekregen de boot te mogen oprijden. De aanwijzingen van enkele bemanningsleden maken de chaos er niet minder op en vanaf het bovendek zaten we naar een verstopte trechter te kijken van allerlei voertuigen die bang waren dat ze de boot gingen missen.

Groot en klein vervoer.....

 Wederom een mooi voorbeeld van “ ik eerst !!! “. Uiteindelijk was de kade leeg en konden we beginnen aan deel 2 van deze boottrip van 24 uur. Als dit schip op tijd aankomt hebben we vanaf 17.00 uur vanmiddag nog een stukje rijden voor de boeg en we gaan proberen in 1 stuk naar huis te rijden. We hebben aan boord goed geslapen en hopen in het begin van zaterdagmiddag thuis te zijn, na 1650 kilometer vanaf Ancona.  We zien wel hoe ver we komen.

Dan is er een eind gekomen aan ruim 3 weken rondtrekken in het zuidoostelijk deel van Europa, waarbij de nadruk lag op Albanië en Griekenland. Achteraf te veel Griekenland, vinden we zelf, en dit heeft niet alleen te maken met de kuddes Hollandse pensionados, zoals de groep van Koos en Toos uit Charloos, die we samen met nog 18 andere stellen en hun campers troffen in Meteora. Eigenlijk heeft het er helemaal niets mee te maken, want als je wilt zijn deze groepen gemakkelijk te ontwijken. Tegen het eind van afgelopen week kregen we tips van Grieken zelf over plekjes, waar de Hymers ( met achteruitrijdcamera, scooterdrager en hydraulische stempelpoten ) van de Koosen en de Toosen niet kunnen komen.

Bloemetjes in een bramenstruik in Griekenland

 Maar daar kom je al reizende achter. In die zin hebben we deze rit weer het een en ander geleerd. Nee, Griekenland viel ons tegen vanwege een verkeerde verwachting, denken we. Het is een land met een erg vervuilde natuur, een druk en gevaarlijk verkeer, en wij hebben weinig vriendelijke mensen ontmoet. Ja, als je een fooi geeft, dan ben je “ my friend “ , maar we hebben weinig spontaan reagerende Grieken gezien. Ook de nachten zijn rumoerig, met constant blaffende honden, en het lijkt of heeft elk voertuig een lekke uitlaat of studeert elke bestuurder voor formule 1 coureur. Zelfs op de meest afgelegen camping slaap je onrustig. De boot was daarom een aangename verrassing qua nachtrust. Wat ons ook verbaasde zijn de krottenwijken in dit westerse EU-land, ongelooflijk vonden wij. Dit zie je eigenlijk alleen op televisie in Mexico of zo, maar dus ook in een land als Griekenland. Misschien ligt het aan de crisis, maar het heeft niet bijgedragen aan een positief beeld van dit land in onze ogen. We geven toe dat we natuurlijk maar een deel hebben gezien, maar al pratende met anderen denken we dat we een juiste indruk hebben opgedaan. Alles negatief ? Nee, hoor. Wat het goed maakte zijn de mooie campingplekjes langs met name de kust in Peloponnesos, met een lekker klimaat. Warm, maar niet te heet in deze tijd. De warme, blauwe zee en de mooie strandjes. En de lekkere salades met heerlijke ingrediënten als tomaten ( geen waterbommen ) en ui en pittige paprika. En het Griekse bier is prima ! Maar vergeet de Akropolis. Wil je hiervan een mooie foto: even googlen is ons advies. We hebben het al eerder geconcludeerd, de beschaving is nog steeds niet afgerond en dat merk je in dit EU-land met zijn gigantische vervuiling, geen ( verkeers- ) regels en weggestopte armoede heel erg goed.

We hadden al geschreven dat onze overtocht van Sarande ( AL ) naar Corfu een verkeerde keuze was. Wij hebben een tegenstelling ervaren tussen Albanië en Griekenland. Dit komt natuurlijk door ons beeld van Griekenland en we hebben een beetje spijt dat we niet langer in Albanië zijn gebleven. Het is natuurlijk maar net wat je zoekt, maar wat wij zoeken vonden we voor een groot deel in Albanië. Spontane en vriendelijke mensen, een relaxte en absoluut niet bedreigende sfeer, een mooie ( maar tevens hier en daar zeer vervuilde ) natuur, en authentieke zaken als schaapskuddes en rondlopende koeien en ezels.  Na elke bocht is het weer een verrassing wat je tegenkomt. De overnachting met ontbijt in het hotel in Girokaster was 1 van de hoogtepunten, samen met de blik van het kleine meisje langs de kant van de weg, die we 2 knuffels ( speelgoedbeesten ) hebben gegeven. Ook de wegen maken indruk, maar dit zorgt er voor dat de echte campers wegblijven. Albanië is schitterend, vinden wij, en we komen er zeker en langer terug in de toekomst. Ook hier hebben we echte armoede gezien, maar dat was verwacht en het is anders dan in Griekenland. We kunnen er moeilijk een verhaal bij verzinnen, in Albanië is het zoals het is. Maar het is gastvrij en veel minder, eigenlijk helemaal niet, opdringerig. De mensen zijn spontaan, geïnteresseerd in de gasten en dat levert mooie ontmoetingen en ( soms met handen en voeten ) gesprekken op.

Al met al hebben we een perfecte vakantie gehad. Het begon in de eerste week wat slecht vanwege het weer, maar dit is in de laatste weken heel erg goed gemaakt. J

Zicht vanaf het " terras " voor de bus

ammer was de sprong in een zwembad, waarbij de autosleutels nog in de zwemshort van Sipke aanwezig waren. Daarna geen afstandsbediening van de bus meer.  Na Dubrovnik geen druppel regen meer gehad en de daktent zit al droog en schoon in zijn hoes voordat we thuis zijn. Deze vakantie nodigt ons uit om nog verder naar het oosten te trekken. Een hele goede optie voor over 2 jaar is Albanië gecombineerd met het oosten van Turkije. Daarvan horen we onderweg goede verhalen. Men heeft het ook wel over het “ Rondje om de Zwarte Zee “ en daar hebben we ook wel oren naar. Voorlopig eerst maar weer naar huis en daar zijn we, na een nachtje doorhalen. Eerst het schip maar eens af zien te komen. Als dit op dezelfde manier gaat als het laden belooft dit nog wat. Nu eerst dineren aan boord. We hebben wat te vieren op deze vrijdag de dertiende. We zijn namelijk 22 jaar getrouwd vandaag. Als dit maar goed komt op deze dag….. of horen we daar de tune van “ Titanic “ al op de achtergrond ? Kijk nou, loopt daar Leonardo Di Caprio, of is het een gewone Italiaanse medepassagier ? Ancona is nog wat uurtjes varen, dus wij gaan aan tafel. Stappen we in ieder geval met een gevulde maag in de reddingsboot.

Groeten van Sipke en Ineke !

22 jaar getrouwd op de Adriatische zee

Update: zaterdagmiddag 16.00 uur.

We zijn thuis. Welkom in een herfstachtig en fris Burgum, vanmiddag om 12.30 uur. Wat een tegenvaller ! Maar even terug naar Ancona: we waren in een zucht en een scheet van boord, met bus en al ! Tegen 18.00 uur vrijdagavond reden we van boord in een zonnig Italië. Het duurt een half uurtje voor je bij de Autostrada ( snelweg met tol ) bent, maar dan is het ook recht toe recht aan richting Milaan. Iets wat we na Trieste niet meer hebben gezien was een Mc Donald’s en toen er een tankstation met de een grote gele M voorbij kwam konden we het niet laten. Even een menuutje en een halve jerrycan cola, heerlijk ! Dit gaf genoeg energie om verder te rijden en om precies 12 uur stonden we op de Zwitserse grens. Anderhalf uur later nog even een sterke kop koffie aan de noordkant van de 17 kilometer lange Gotthard-tunnel en daar heeft Sipke Ineke ingestopt op de achterbank in de dubbele cabine van de bus. Weer anderhalf uur later tanken in Wheil am Rhein, oftewel de Duitse grens, en om 8 uur stonden we in Keulen voor een ontbijt met gevulde kippensoep en een mok koffie. Awel, 4 uur later werden we hartelijk verwelkomd in Burgum door een horizontale bui en een graadje of 16. Kippenvel ! Daarmee eindigt dus deze geweldige reis door een voor ons grotendeels onbekend gebied. Elke keer zeggen we weer: “ dit was de mooiste “, maar deze reis behoort zeker tot de top 3 van onze reizen. Vanaf het eerste bericht wordt hopelijk wel duidelijk waarom. Afgezien van de autosleutels in het zwembad hebben we helemaal geen tegenslag ( een beetje slecht weer ) en pech gehad gelukkig. Dus we zijn zeer tevreden en gaan nog verder naar het oosten in de toekomst. Wellicht ook dan weer een blog en misschien wel weer prijsvragen met prachtige prijzen te winnen. O ja, vergeet zondag de uitslagen niet ! Deze worden in het allerlaatste bericht bekend gemaakt ! Nog 1 nachtje geduld allemaal. Tot morgen of anders tot ziens !

No comment.