Even pas op de plaats

Hallo allemaal,

allereerst bedankt voor de reacties op ons vorige bericht en de antwoorden op de prijsvraag. Je hebt nog een ruime 2 weken de tijd om je antwoord in te sturen en er volgen nog minstens 2 nieuwe prijsvragen. De te winnen prijzen zijn uniek, je hebt nog nooit zoiets gewonnen, dus doe mee en vertel het verder !

We staan nog steeds aan het meer van Ohrid in Macedonië en een dagje stilstaan bevalt prima. Het is hier werkelijk geweldig en het water van het meer is lekker op temperatuur. We hebben vandaag dan ook niks gedaan, behalve een beetje zwemmen, in de zon luieren en op een terras in Struga gezeten. We willen dit bericht dan ook voorzien van wat minder tekst en hoofdzakelijk uit foto's laten bestaan om een indruk te geven. Morgen gaan we weer verder en wel naar de andere kant van het meer. We hebben gehoord dat je met een boot naar de bron van het meer kunt varen en dat dit een belevenis is. Dus dat gaan we misschien wel doen. Dan ook weer een langer verslag.

Tot slot nog het volgende: in Nederland moet je grof betalen voor een vissenpedicure, je weet wel. Met de tengels in een badje en guppies die de eelt en andere zaken wegknabbelen. Hier krijg je dat voor niks als je besluit een bad te nemen in het meer van Ohrid. Je zwemt tussen hele scholen en hebt flinke concurrentie van de talloze futen. Ineke is weer helemaal gescrubt en ziet er weer als herboren uit. Groetjes !!! 

Ergens onderweg in Albanië

Wasmachinevervoer in Burrel ( AL )

Ergens langs de kant van de weg ( AL )

Lekker eten in Macedonië

Jullie op de hoogte houden

Terrasje in Struga ( MK )

Onze wekker om 6 uur 's ochtends

Lokaal transport



Een meer in Albanië



Bah, wat een vervelende plek.....

 

Eindelijk weer verbinding.....

Hoi volgers,

Excuses voor dit verlate bericht, maar we hebben wederom te kampen gehad met wat gevalletjes geen verbinding of geen internet. Vandaar nu deze grote update van onze belevenissen van de laatste 3 dagen.

Nu: we hebben ons kamp opgeslagen in een land waar we beiden nog nooit zijn geweest, namelijk Macedonië.

Maar eerst:

We zijn gistermorgen, dinsdag, op tijd uit Dubrovnik vertrokken na weer een nacht van onweer en veel regen, net als de nacht ervoor. Voordat al deze ellende ( weer ) begon, hebben we wel een groot deel van maandagmiddag op het strand onder aan de camping kunnen doorbrengen. Het was er warm, zeg maar heet, maar het water van de Adriatische zee was van een zeer aangename temperatuur. De eerste kleur zit erop ! Helaas was dit prachtige zomerweer tegen het eind van de avond weer voorbij. Alhoewel we inmiddels heel veel liters over ons heen hebben gekregen, went dit niet, zeker niet in de vakantie op een plek waar je alleen maar zon verwacht. Maar we hebben wel ervaring opgedaan, en dinsdagmiddag de daktent droog ingeklapt terwijl het nog kon, na de tweede natte nacht. Nadat er weer stroom was, de hele regio zat door een blikseminslag zonder elektriciteit, en na het inpakken van de daktent zijn we nog naar Dubrovnik geweest om boodschappen te halen.

Eerder dan verwacht, of zelfs totaal onverwacht, hebben we gebruik gemaakt van ons noodonderkomen, oftewel het 20-seconden “ snel weer droog tentje “. Daarover heen een grondzeil gespannen, zodat we woensdagmorgen weinig tijd nodig hadden om te kunnen vertrekken. Althans, dat dachten we.

Wateroverlast

Om half 1 in de nacht vonden we onze zelf opblazende matrasjes wel heel erg comfortabel liggen en wat bleek: ze dreven ! We stonden met de tent in een plas water van 8 bij 10 meter ! Sipke stapte eruit om de boel te inspecteren en stond tot over zijn enkels in het water. Een uur later was het peil redelijk gezakt en stond de halve tent weer op het droge. Er was toch niks aan te doen, dus maar weer naar bed. Het grondzeil bleek van een goede kwaliteit dus we hebben droog kunnen slapen. De volgende morgen hebben we in de regen de handel opgeruimd en nat in een vuilniszak gepropt. Snel een douche, een bak koffie en de bus in voor de volgende bestemming: Albanië. Overigens, voor iedereen die een bezoek wil brengen aan Dubrovnik, de camping waar we hebben gestaan is een prima, rustige en gezellige camping met zeer vriendelijke eigenaren en vlak aan de kust. Er heerst een zeer ontspannen sfeer en we hebben met vele Europese nationaliteiten gesproken. Zo waren er 2 Belgische lifters die bij ons aan tafel hun liftervaringen deelden en ons wat tips over Montenegro gaven. Zij zijn gistermorgen doorweekt weer vertrokken richting Split. De achterburen kwamen uit Beieren en hadden last van een niet startende auto. Onze bus kon hen helaas niet van stroom voorzien en net op tijd hebben we nog de rokende startkabels kunnen redden. Dan is er gelukkig nog Die ADAC. Er was die Pool, die in Assen had gewerkt en Nederlands kende en ons dit trots en met een grote smile wilde laten weten: “ noken in die koken “. We hebben uitgelegd dat het “ keuken “ is……… En verder hebben we veel aandacht voor de daktent, velen zien zoiets voor het eerst en zijn zeer nieuwsgierig. Dat levert altijd weer een praatje op. Daarnaast staan we tegenover het wc-gebouw en hebben constant “ mensen over de vloer “. Bij het afrekenen kregen we een speciaal flesje zelfgestookt vocht, waarvan we de naam niet hebben gekregen, maar afgaand op het rondje van vorig jaar ben je snel van je verkoudheid af van dat spul. Kortom, een perfecte plek voor een bezoek aan deze regio. Voor geïnteresseerden:

www.orasac.com . De camping heet Pod Maslinom en ligt 12 kilometer van het centrum van Dubrovnik. 

Op naar Albanië dus. Langs de kust van Montenegro schiet het niet echt op, maar de uitzichten zijn wel fantastisch.

We waren de grens snel over en hebben de pont genomen over de baai van Kotor. Deze stad hebben we vorig jaar al bezocht en nu begon voor ons dan ook een nieuw gebied. De weg langs de kust is druk en het verkeer is zeer zenuwachtig, maar de blikken over de zee zijn heel erg mooi. Je moet overigens wel constant goed opletten, want de Montenegrijnen zijn niet de beste chauffeurs. Ze rijden erg hard of juist niet, slaan af zonder richting en parkeren de auto midden op de weg. Maar alles ging goed en we naderden tegen 3 uur de Albanese grens, na een tocht door een vallei met scherpe bochten en steile hellinkjes.

We mochten Albanië zonder problemen in en de douanier heette ons welkom. Dan ben je ineens in een hele andere wereld. Montenegro is niet al te netjes en rijk, maar over de grens zie je alsnog een tegenstelling van jewelste. Op de grens staan gehandicapten te bedelen en spelen kleine kinderen op een vuilnisbelt tussen varkens en een gigantische berg troep. We wisten niet wat we zagen. De wegen zijn tot nu toe redelijk goed, maar de kant van de weg is 1 grote vuilnisbelt op plekken. Veel autowrakken, huishoudelijk afval en andere rommel.

Na een uur bereikten we onze camping, een kilometer of 15 ten zuiden van Shkoder. Het heeft Nederlandse eigenaren en we staan achter het restaurant op een grasveld. Als deze camping in Nederland was geweest hadden we nu verantwoord bij de boer gekampeerd. De haan met zijn kippen van de buurman loopt wat tussen de aanwezig campinggasten en rondom de camping hoor je koeien loeien en ezels balken. De zwaluwen vliegen zowat de daktent binnen en kikkers kwaken luid in de sloot. Hoe idyllisch, maar dat wordt vannacht wel lekker rustig slapen. Zonder regen, want de voorspellingen zijn prima voor de komende dagen. Het restaurant is helaas gesloten, dus dat wordt weer macaroni. Het nieuwe zwembad was net geopend en met tegen de 30 graden was dit een aangename verrassing. Ook heeft het nieuwe douches en wc’s, dus dat is prima in orde. Maar weer geen internetverbinding, dus de blog wordt weer later dan verwacht bijgewerkt.

Vanmorgen, donderdag: een droge daktent ! En vanaf nu hoor je ons niet meer over regen of lekkage. Om 9 uur zijn we vertrokken vanaf camping Albania. We hadden nog geen Albanees geld en konden met euro’s betalen. Dus wij naar een geldautomaat in de buurt. We wisten niet wat we zagen: een militair met een AK47 stond de stroom pinner’s te begeleiden. Voor degene die niet weet wat een AK47 is, dat is een mitrailleur van Russische makelij….. Sipke sloot achteraan in de rij, maar mocht gelijk als volgende pinnen. Gastvrijheid, zullen we maar zeggen. Sipke durfde toch niet te weigeren met zo’n gast in de buurt. Toch een vreemd gezicht, zoiets. Even verderop hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn verder getrokken, de binnenlanden in. Na zo’n 2 uur door een schitterend gebied kwamen we in Burrel ( of all places ). Op een terras bij een groot marktplein a la rotonde hebben we een koffie gedronken van welgeteld 25 cent per stuk. Het verkeer op de rotonde was een attractie op zich. Het maakte er namelijk niet uit hoe je de rotonde nam. Linksom of rechtsom, terwijl er midden op de rijbaan lustig werd vergaderd. Niemand maakte zich er druk om. Er zijn trouwens opvallend veel grote auto’s op de weg, allemaal geïmporteerd en vele uit Engeland en Italië met de oorspronkelijke kentekens er nog op. Trouwens ook veel met helemaal geen nummerborden. Wij weer verder. Op de bochtige bergweg kun je trouwens na elke bocht een kudde koeien verwachten, of schapen met een herder. Hier en daar een losse ezel en opvallend veel honden.

Lokaal zwaar transport

Het is oppassen geblazen, soms ook voor het wegdek met flinke kuilen en gaten. Toch is het met de bus goed te doen.

Op een gegeven moment zat er een oude man met zijn kleindochter aan de weg, hij verkocht fruit en een soort van bosjes van gedroogde bloemen. We hebben een zak appels bij hem gekocht ( 65 cent, 10 appels ) en de kleine meid 2 knuffels gegeven. Toen we al weer in de auto zaten kreeg Ineke een tros druiven van hem. Deze mochten we beslist niet betalen en qua smaak kan de Poiesz er nog wat van leren. Een eindje verder zaten er 5 kinderen ( tussen 5 en 8 jaar ) aan de kant van de weg bosjes gedroogde bloemen te verkopen. Ook hen hebben we een partij knuffels gegeven. Eentje had liever onze fietsen, maar dit ging ietsje te ver. Hij had toch niet bij de pedalen gekund…… Trouwens, de mensen in Albanië zijn heel erg vriendelijk en groeten ons constant. De tegenstellingen zijn erg groot. Arme kinderen langs de weg, terwijl grote dure BMW’s langs razen. De huizen zijn soms erg groot, maar we zien ook plekken met tenten van zeil en kleden op afgelegen plekjes. Eromheen veel afval. Het is moeilijk om Albanië te typeren. De natuur is werkelijk prachtig, maar men gaat er heel slordig mee om, gezien de troep in de bermen e.d. Maar de aard van de mensen is gastvrij en vriendelijk. We voelen ons beslist niet onveilig, maar wel bekeken. De bus met zijn daktent en fietsen achterop is een bezienswaardigheid. Wij denken dat het een prima land is om te bezoeken en het bevalt ons tot nu toe erg goed.

Toch zijn we de grens over gestoken naar Macedonië, omdat onze buurman vanmorgen een camping aan het meer van Ohrid aanraadde. Daar staan we nu.

De grenspassage ging vrij vlot en ook de omgeving richting het meer was weer erg mooi. Hier is men schijnbaar ietsje zuiniger op de natuur, hoewel ook dit veel beter zou kunnen. Maar het wegdek is in ieder geval een stuk beter. We staan op een kleine camping ten zuiden van Struga, camping Rino. Wederom een aanrader. De achterkant van de bus staat op 5 meter van het meer en het zicht over het meer is geweldig. We hebben besloten hier maar een paar dagen te blijven en morgen met de fiets naar Struga, een stad aan het meer iets verderop. Hier eindigt deze update, want we gaan op het terras aan het meer een vismenu bestellen. Morgen meer, want de verbinding met internet is hier goed. Tot dan en de groeten van Sip en Ien.



...

En dan nu eindelijk de prijsvraag van week 1. Wie weet het antwoord op de volgende vraag.

Hoeveel milimeter regen hebben Sip en Ien te verwerken gekregen in week 1 ?

Je kunt kiezen uit de volgende antwoorden:

A: minder dan 50 mm

B: tussen 50 en 100 mm

C: meer als 100.000 mm

Stuur je antwoord in via het gastenboek. Onder de goede inzenders wordt een lokaal product uit Kroatië verloot. Succes !!!  

Ongelukkige keuze's......?

Hallo allemaal.



Hotel in San Vito di Cadore, Dolomieten.

Voor iedereen die dacht: waar blijven ze nou met die spannende verhalen en die mooie foto’s ? We zijn inderdaad een tijdje “ netwerkloos “ geweest, en wel hierom. Vanwege het noodweer in de Dolomieten belandden we in een hotelletje in St. Vito, hier hebben we ons laatste bericht gemaakt. Toen we ’s ochtends wakker werden hadden we het mooiste weer van de wereld. Een prachtige blauwe lucht en volop zon. Toen zagen we pas in wat voor een schitterende omgeving we ons bevonden en wat we de dag ervoor schijnbaar hadden gemist. Hoge, ruige bergtoppen en prachtige stadjes en dorpen. De beste tijd schijnt de eerste helft van september te zijn voor als je wilt wandelen of mountainbiken. Wie weet iets voor volgend jaar, en het is niet eens zo heel ver weg.



Op de route de Dolomieten uit richting Venetië kom je door prachtige valleien en heb je hele mooie vergezichten.

De geweldige Dolomieten !

Langzaam aan wordt de wereld vlakker en hielden we Trïeste aan. We kwamen lange stoeten ex-vakantiegangers tegen in lange files. Des te meer ruimte voor ons, dachten we. Op de rondweg van Trïeste gebeurde iets wat niet vaak voorkomt: Sipke reed de juiste afslag naar Slovenïe voorbij. Hierdoor kwamen we op de snelweg naar Ljubljana en belanden we, zonder vignet, voor een tolpoortje. Net gedaan of zagen we niks, zijn we doorgereden, maar een tolpoortje aan het begin betekent een tolpoortje aan het eind. Onze onnozele gezichten voorkwamen niet dat we alsnog een vignet mochten aanschaffen, maar dit heeft ongetwijfeld een fikse boete voorkomen. Dat was € 15,- voor 20 kilometer snelweg. Vandaar dat het asfalt er zo keurig bij lag……

We waren snel in Kroatië en hier was het ook voor ons de file in. Tijd om een camping te bellen en het doel was in eerste instantie het eiland Krk. De eerste camping wist ons te vertellen dat heel Krk vol zat en het geen zin had het eiland op te rijden. Dus reden we door en vonden zo’n 50 kilometer ten zuiden van Rijeka een op het oog leuke camping. De bus aan de kant en Sip en Ien naar het strand. Met een uitzicht over de zee zaten we al gauw aan een koud biertje. Maar ’s nachts begon de ellende. Onze 4 Duitse buurjongens zaten om 2 uur in de nacht nog de mooiste Schlagers te zingen en schreeuwen de halve camping wakker. Ergernis alom en tot overmaat van ramp barstte er midden in de nacht een hels noodweer los. Een gigantisch onweersgebied spreidde zich uit over Noord Kroatië en het knetterde er oorverdovend op los. Hier had de daktent niet op gerekend en aangezien deze kurkdroog was, begon met name 1 zijkant door te lekken. Bij Sipke lagen er kleren tegen het tentdoek, dus ook hier lekkage. Conclusie: matras en dekbed lichtelijk doorweekt en niet prettig slapen, als dit al kon vanwege de donder in de lucht. Tegen de ochtend kwam het echt met bakken uit de hemel en even naar de wc was een hele uitdaging, tenminste als we niet doorweekt wilden raken. We zijn tegen 8 uur maar uit de daktent gekropen, want het was binnen net zo vochtig als er buiten. Gelukkig was in de buurt een koffietentje met een soort van broodjes, dus we konden eten en drinken. De koffie had hopelijk een positieve invloed op de wallen onder de ogen. Kortom: vakantie!

Tegen half 11 was het even droog en we hebben zo snel mogelijk de natte daktent ingeklapt en zijn vertrokken. De hele camping liep overigens leeg, maar we wilden sowieso niet nog een nacht naast onze luidruchtige oosterburen staan. We hadden op zich geen doel voor die dag, maar zo snel mogelijk zuidwaarts leek de beste optie. We hebben de snelweg genomen en zijn uiteindelijk, jawel, 550 kilometer zuidelijker in Dubrovnik belandt, op de camping waar we vorig jaar ook zijn geweest. Ook hier nog geen zon, maar wel een graadje of 26 en de eigenaar herkende ons nog van vorig jaar. Ondanks de drukte wist hij nog een plekje te vinden. We hebben snel de daktent open geklapt om alles te drogen: tent zelf, matras, dekbed, stoelen, kleren, handdoeken………. Tijdens dit droogproces konden we zelf naar het strand om een hap warm eten ( pizza ) en een wijntje. Terwijl wij op het terras aan de Adriatische zee bij zaten te komen van de rijdag en de natte bende, droogden onze spullen in rap tempo en konden we min of meer droog slapen. De camping is een verademing vergeleken met die drukte van de vorige nacht en we hebben veel bekijks met de daktent, die nu overigens lekker dicht getrokken is van dat vele regenwater. Dat is dan weer een positieve zaak.

Het is nu maandagmorgen tegen 9 uur, en vanmorgen werden we weer wakker van onweer in de verte……. Het is tot op dit moment nog steeds droog, maar dat zal vandaag wel niet zo blijven, is de voorspelling. Vanaf morgen schijnt het weer wat beter en droger te worden en tot die tijd houden we de lucht maar wat in de gaten. De temperatuur is met 27 graden in ieder geval goed. Sipke stond vanmorgen om 7 uur al bij de bakker, dus we hebben ontbeten met lekker vers brood en een kop D.E. Van die dubbele espresso’s en croissants constant raken je ingewanden wat van streek op de lange duur….. Overigens zijn we beslist niet depressief van de gebeurtenissen tot nu toe, alhoewel het nieuws van het thuisfront ( “ mooi weer hier “ en “ ziet er goed uit voor de komende dagen” ) wel wat minder mag. Je krijgt wat je verdient, zullen we maar zeggen.

PS: op moment van typen breekt de lucht iets open, dus misschien valt het nog mee vandaag. Het strand is op 100 meter, dus hopelijk kunnen we wat kleur opdoen vandaag. Het volgende bericht komt wat eerder, beloven we. Voorlopig blijven we hier een paar dagen staan en hebben we een internetverbinding. Dus tot de volgende keer!!!




Dubrovnik. Geen vochtvreter meegenomen.....

 

Onderweg...

Hallo allemaal,

eindelijk zijn we onderweg. Donderdagmorgen tegen half 7 ging de wekker en anderhalf uur later zaten we in de bus. Eindelijk onderweg...... De eerste dag is een rijdag geworden. Na een kleine 750 kilometer hebben we de daktent geopend op zo'n 30 kilometer voorbij Stuttgart, op een zogenaamde ANWB doorgangscamping. Langs de Autobahn weliswaar, maar met goede douches en warme Kaiserbrötchen als ontbijt. Weinig nieuws dus op zo'n dag, maar we hebben wel voor het eerst in de nieuwe, ruimere daktent geslapen. En dit is prima bevallen ! Sipke kon de beentjes rechtuit strekken en Ineke kon vrijwel diagonaal liggen. Vergeleken met onze eerste aanschaf een hele verbetering. Daarnaast heb je met zo'n ding de nodige bekijks en direct een onderwerp van gesprek, met de hoofdzakelijk Nederlandse vakantiegangers die onderweg naar huis waren ( hihihi ).

Vrijdag dus ontbijt met warme broodjes en inpakken geblazen voor de tweede etappe. Doel was Schloss Neuschwansstein en de Zugspitze. Dit liep dus allemaal even anders dan we hadden voorzien. In Füssen, waar het sprookjeskasteel Neuschwansstein zich bevindt, was het zo'n verkeerschaos dat we het kasteel alleen maar uit de verte hebben kunnen aanschouwen. Het leek wel of wilde iedereen vandaag voor prinses spelen. Alle parkeerterreinen waren bomvol en de weg naar het slot bestond uit 1 grote file. We hebben een foto uit de verte kunnen maken en hier bleef het bij.

Op naar de Zugspitze, Duitsland's hoogste punt. Voor 100 euro kun je met zijn 2-en naar de top. Alleen werd het bewolkter en bewolkter. Als je zo'n bedrag uit gaat geven wil je ook wat zien natuurlijk, en daar zag het absoluut niet naar uit ! De top was volledig in mist gehuld. Ineke was daardoor in de wolken, want met haar hoogtevrees zag ze een trip in de kabelbaan naar 3000 meter totaal niet zitten...! Ook van dit hoogtepunt hebben we een foto van afstand kunnen nemen, helaas.

Het weer werd slechter en slechter, een tegenvaller, en we hadden het idee opgevat om dan maar zo snel mogelijk zuidwaarts te gaan. Over de Brenner en de Dolomieten in, in de hoop dat het weer steeds beter zou gaan worden. Niets was minder waar. Het stortregende op een gegeven moment en we hebben de nodige bliksem gezien. De Dolomieten zijn schitterend, maar wellicht met wat zonneschijn een stuk mooier. De hoop op droog weer bleek vals en na een flink eind toeren hebben we in het pittoreske, maar drijfnatte San Vito Di Cadore maar een hotel opgezocht. Na een warme douche maken we dit verslag tijdens een lekker Italiaans diner met een kannetje rode wijn. Inmiddels staat ook de Grappa al op tafel, van het huis, maar het alcoholpercentage is dubieus. We blijven er maar vanaf, gezien de zoektocht naar de zon morgenochtend. We overwegen maar naar Kroatië te rijden, de zon lokt..... Hopelijk een warmer en zonniger verslag de volgende keer. Maar we hebben het prima naar de zin, laat dat duidelijk zijn. De bus houdt zich prima, ook op de steile stukken ( en die zijn er geweest ! ) en we hebben al mooie stukjes Europa gezien. Dus tot de volgende keer maar weer. Groetjes vanuit een druilerig Noord Italië van Sip en Ien.

Voorbereidingen 3

We zijn er klaar voor ! De bus is vol geladen, afgetankt en wij hebben de laatste spullen ingepakt. De dashcam is geïnstalleerd, de vignetten zijn op het raam geplakt en de beide koelboxen zijn gevuld. Kortom, tijd om te gaan ! Donderdagmorgen tegen 8 uur gaan we vertrekken. Het eerste doel is Zuid Duitsland, ergens tussen Stuttgart en Ulm, dus dat wordt hoofdzakelijk Autobahn. Afgezien van de terugreis is dit onze eerste en enige lange rijdag van zo'n 720 kilometer.

We willen jullie nog even wijzen op de prijsvraag die we gaan uitschrijven, of eigenlijk 3 prijsvragen. Aan het eind van elke week publiceren we een foto op deze blog en iedereen mag raden waar deze foto is genomen, of wat de foto voorstelt. Je kunt je antwoord insturen via het gastenboek op de website, of anders via deze blog. Mag je zelf weten. Te winnen is een prijs zoals je nog nooit hebt gewonnen. De winnaars worden na onze trip op deze blog bekend gemaakt. Dus doe mee en sla je slag ! Verder veel plezier en tot het volgende, eerste echte vakantiebericht van Sip en Ien !

@ For all the not Dutch speaking followers of this blog: there is the possibility to translate the complete text at once. Take a look at the beginning of the blog and click on "select a language" under the button Translate, you can add every language you'd like to. Have fun !

Voorbereidingen 2

Nu de bus, de uitrusting en de boodschappenlijst min of meer klaar zijn, zijn we de dagen aan het aftellen. Het is nog steeds zomer in Friesland en we zijn daarom al aardig bijgebruind voor de zuid-oost Europese stranden. Dit scheelt weer in het aantal liters zonnebrand dat mee moet. En we hebben de ruimte in de bus wel nodig......
Dat komt vanwege het idee, waar we al wat langer mee rondliepen, om wat spullen mee te nemen waar we kinderen en misschien ook anderen in Albanië blij mee kunnen maken. Dat begon met wat kleding van onze kinderen dat op zolder klaar stond voor donatie aan het L.des H. Inmiddels staat het bij de vakantiespullen....... Het balletje is daarna gaan rollen. Ondertussen hebben we 3 zakken knuffels en enkele dozen speelgoed, een zak baby- en peuterkleding en en diverse warme winterjassen voor wat oudere mensen. We nemen mee wat we kunnen bergen en zien wel of we het kwijtraken.