Prijswinnaars !!!

Hallo beste volgers van onze blog,

Allereerst willen we graag vertellen dat we genoten hebben van de reacties op onze blog. Leuk om ergens ver weg te zien en te lezen dat mensen het leuk vinden ons te volgen en reageren op de dingen die we onderweg meemaken. En daarnaast natuurlijk de reacties met betrekking tot de prijsvragen die we hebben uitgeloofd. We hebben alle antwoorden geïnventariseerd en de prijswinnaars zijn bekend. Wat nu volgt zijn de juiste antwoorden en de prijswinnaars.

Het antwoord op prijsvraag 1: eerlijkheidshalve moeten we bekennen dat we het aantal millimeters dat over ons is uitgestort zelf niet hebben bijgehouden, dus alle inzendingen ( dat waren alleen antwoord B en C ) hebben we op een hoop gegooid, en daar is de volgende prijswinnaar uit gerold:

De notaris heeft door loting bepaald: Ingrid Goede ! Van harte gefeliciteerd met een lokaal product uit Kroatië.

Het antwoord op prijsvraag 2: waar is deze foto gemaakt ? We gingen ervan uit dat niemand dit ooit zou kunnen raden, maar we hadden geen rekening gehouden met Google Maps. Dus ook hier weer heeft de notaris uit de goede antwoorden de prijswinnaar moeten bepalen. Dit is: Tamme, Janny en Marrit ! Van harte gefeliciteerd met een lokaal product uit Albanië.

Het antwoord op prijsvraag 3: hoeveel kilometers heeft de bus afgelegd tijdens deze vakantie ? Hier hoefde de notaris niet aan te pas te komen. De inzending die het meest in de buurt kwam is ingezonden door fam. Annema ! Namelijk 6067 km. Het werkelijke aantal was 5936 km. Gefeliciteerd met een lokaal product uit Griekenland !

Alle winnaars krijgen in de aankomende week hun prijzen uitgereikt. Aan degenen die buiten de prijzen vielen willen we zeggen: ontzettend bedankt voor de deelname en tot de volgende blog !

Groeten van Sipke en Ineke !!!

Kilometerstand begin

Kilometerstand eind

Het zit er bijna op......

Hallo trouwe volgers van onze blog,

Vooraf: het eerste deel van dit bericht is vrijdagmorgen op de boot van Patras naar Ancona gemaakt. Wederom helaas geen internetverbinding, dus daarom is het bericht zaterdag, dus vandaag, pas gepost. Verderop volgt een update, beginnend met de melding  “ update “. Let op: zondag volgt het allerlaatste bericht met de uitslagen van de diverse prijsvragen. Spannend dus !!!

Eerste deel, vanaf de boot dus:

Helaas voor jullie zit onze vakantie er bijna op en is het weer over en uit met spannende vakantieverhalen en mooie foto’s.

Plekje aan het strand op de laatste camping

Helaas voor ons ook, want jullie op de hoogte houden van wat we zien en meemaken vinden we een leuke bezigheid. Dat dit gepaard gaat met een mooie vakantie is natuurlijk meegenomen.

Op het moment van typen is het 11 uur vrijdagmorgen en varen we aan boord van de Minoan Cruise Olympia ergens midden op de Adriatische zee. We zijn gisteren om 18.00 uur vertrokken uit een heet Patras en hebben rond 23.30 een tussenstop van een uurtje gemaakt in Igoumenitsa, waar nog vele passagiers, auto’s en trucks zijn bijgeladen. Vanaf het hoge achterdek hebben we vermakelijk staan toe kijken hoe chaotisch het op de kade wordt als men bijna het startsein heeft gekregen de boot te mogen oprijden. De aanwijzingen van enkele bemanningsleden maken de chaos er niet minder op en vanaf het bovendek zaten we naar een verstopte trechter te kijken van allerlei voertuigen die bang waren dat ze de boot gingen missen.

Groot en klein vervoer.....

 Wederom een mooi voorbeeld van “ ik eerst !!! “. Uiteindelijk was de kade leeg en konden we beginnen aan deel 2 van deze boottrip van 24 uur. Als dit schip op tijd aankomt hebben we vanaf 17.00 uur vanmiddag nog een stukje rijden voor de boeg en we gaan proberen in 1 stuk naar huis te rijden. We hebben aan boord goed geslapen en hopen in het begin van zaterdagmiddag thuis te zijn, na 1650 kilometer vanaf Ancona.  We zien wel hoe ver we komen.

Dan is er een eind gekomen aan ruim 3 weken rondtrekken in het zuidoostelijk deel van Europa, waarbij de nadruk lag op Albanië en Griekenland. Achteraf te veel Griekenland, vinden we zelf, en dit heeft niet alleen te maken met de kuddes Hollandse pensionados, zoals de groep van Koos en Toos uit Charloos, die we samen met nog 18 andere stellen en hun campers troffen in Meteora. Eigenlijk heeft het er helemaal niets mee te maken, want als je wilt zijn deze groepen gemakkelijk te ontwijken. Tegen het eind van afgelopen week kregen we tips van Grieken zelf over plekjes, waar de Hymers ( met achteruitrijdcamera, scooterdrager en hydraulische stempelpoten ) van de Koosen en de Toosen niet kunnen komen.

Bloemetjes in een bramenstruik in Griekenland

 Maar daar kom je al reizende achter. In die zin hebben we deze rit weer het een en ander geleerd. Nee, Griekenland viel ons tegen vanwege een verkeerde verwachting, denken we. Het is een land met een erg vervuilde natuur, een druk en gevaarlijk verkeer, en wij hebben weinig vriendelijke mensen ontmoet. Ja, als je een fooi geeft, dan ben je “ my friend “ , maar we hebben weinig spontaan reagerende Grieken gezien. Ook de nachten zijn rumoerig, met constant blaffende honden, en het lijkt of heeft elk voertuig een lekke uitlaat of studeert elke bestuurder voor formule 1 coureur. Zelfs op de meest afgelegen camping slaap je onrustig. De boot was daarom een aangename verrassing qua nachtrust. Wat ons ook verbaasde zijn de krottenwijken in dit westerse EU-land, ongelooflijk vonden wij. Dit zie je eigenlijk alleen op televisie in Mexico of zo, maar dus ook in een land als Griekenland. Misschien ligt het aan de crisis, maar het heeft niet bijgedragen aan een positief beeld van dit land in onze ogen. We geven toe dat we natuurlijk maar een deel hebben gezien, maar al pratende met anderen denken we dat we een juiste indruk hebben opgedaan. Alles negatief ? Nee, hoor. Wat het goed maakte zijn de mooie campingplekjes langs met name de kust in Peloponnesos, met een lekker klimaat. Warm, maar niet te heet in deze tijd. De warme, blauwe zee en de mooie strandjes. En de lekkere salades met heerlijke ingrediënten als tomaten ( geen waterbommen ) en ui en pittige paprika. En het Griekse bier is prima ! Maar vergeet de Akropolis. Wil je hiervan een mooie foto: even googlen is ons advies. We hebben het al eerder geconcludeerd, de beschaving is nog steeds niet afgerond en dat merk je in dit EU-land met zijn gigantische vervuiling, geen ( verkeers- ) regels en weggestopte armoede heel erg goed.

We hadden al geschreven dat onze overtocht van Sarande ( AL ) naar Corfu een verkeerde keuze was. Wij hebben een tegenstelling ervaren tussen Albanië en Griekenland. Dit komt natuurlijk door ons beeld van Griekenland en we hebben een beetje spijt dat we niet langer in Albanië zijn gebleven. Het is natuurlijk maar net wat je zoekt, maar wat wij zoeken vonden we voor een groot deel in Albanië. Spontane en vriendelijke mensen, een relaxte en absoluut niet bedreigende sfeer, een mooie ( maar tevens hier en daar zeer vervuilde ) natuur, en authentieke zaken als schaapskuddes en rondlopende koeien en ezels.  Na elke bocht is het weer een verrassing wat je tegenkomt. De overnachting met ontbijt in het hotel in Girokaster was 1 van de hoogtepunten, samen met de blik van het kleine meisje langs de kant van de weg, die we 2 knuffels ( speelgoedbeesten ) hebben gegeven. Ook de wegen maken indruk, maar dit zorgt er voor dat de echte campers wegblijven. Albanië is schitterend, vinden wij, en we komen er zeker en langer terug in de toekomst. Ook hier hebben we echte armoede gezien, maar dat was verwacht en het is anders dan in Griekenland. We kunnen er moeilijk een verhaal bij verzinnen, in Albanië is het zoals het is. Maar het is gastvrij en veel minder, eigenlijk helemaal niet, opdringerig. De mensen zijn spontaan, geïnteresseerd in de gasten en dat levert mooie ontmoetingen en ( soms met handen en voeten ) gesprekken op.

Al met al hebben we een perfecte vakantie gehad. Het begon in de eerste week wat slecht vanwege het weer, maar dit is in de laatste weken heel erg goed gemaakt. J

Zicht vanaf het " terras " voor de bus

ammer was de sprong in een zwembad, waarbij de autosleutels nog in de zwemshort van Sipke aanwezig waren. Daarna geen afstandsbediening van de bus meer.  Na Dubrovnik geen druppel regen meer gehad en de daktent zit al droog en schoon in zijn hoes voordat we thuis zijn. Deze vakantie nodigt ons uit om nog verder naar het oosten te trekken. Een hele goede optie voor over 2 jaar is Albanië gecombineerd met het oosten van Turkije. Daarvan horen we onderweg goede verhalen. Men heeft het ook wel over het “ Rondje om de Zwarte Zee “ en daar hebben we ook wel oren naar. Voorlopig eerst maar weer naar huis en daar zijn we, na een nachtje doorhalen. Eerst het schip maar eens af zien te komen. Als dit op dezelfde manier gaat als het laden belooft dit nog wat. Nu eerst dineren aan boord. We hebben wat te vieren op deze vrijdag de dertiende. We zijn namelijk 22 jaar getrouwd vandaag. Als dit maar goed komt op deze dag….. of horen we daar de tune van “ Titanic “ al op de achtergrond ? Kijk nou, loopt daar Leonardo Di Caprio, of is het een gewone Italiaanse medepassagier ? Ancona is nog wat uurtjes varen, dus wij gaan aan tafel. Stappen we in ieder geval met een gevulde maag in de reddingsboot.

Groeten van Sipke en Ineke !

22 jaar getrouwd op de Adriatische zee

Update: zaterdagmiddag 16.00 uur.

We zijn thuis. Welkom in een herfstachtig en fris Burgum, vanmiddag om 12.30 uur. Wat een tegenvaller ! Maar even terug naar Ancona: we waren in een zucht en een scheet van boord, met bus en al ! Tegen 18.00 uur vrijdagavond reden we van boord in een zonnig Italië. Het duurt een half uurtje voor je bij de Autostrada ( snelweg met tol ) bent, maar dan is het ook recht toe recht aan richting Milaan. Iets wat we na Trieste niet meer hebben gezien was een Mc Donald’s en toen er een tankstation met de een grote gele M voorbij kwam konden we het niet laten. Even een menuutje en een halve jerrycan cola, heerlijk ! Dit gaf genoeg energie om verder te rijden en om precies 12 uur stonden we op de Zwitserse grens. Anderhalf uur later nog even een sterke kop koffie aan de noordkant van de 17 kilometer lange Gotthard-tunnel en daar heeft Sipke Ineke ingestopt op de achterbank in de dubbele cabine van de bus. Weer anderhalf uur later tanken in Wheil am Rhein, oftewel de Duitse grens, en om 8 uur stonden we in Keulen voor een ontbijt met gevulde kippensoep en een mok koffie. Awel, 4 uur later werden we hartelijk verwelkomd in Burgum door een horizontale bui en een graadje of 16. Kippenvel ! Daarmee eindigt dus deze geweldige reis door een voor ons grotendeels onbekend gebied. Elke keer zeggen we weer: “ dit was de mooiste “, maar deze reis behoort zeker tot de top 3 van onze reizen. Vanaf het eerste bericht wordt hopelijk wel duidelijk waarom. Afgezien van de autosleutels in het zwembad hebben we helemaal geen tegenslag ( een beetje slecht weer ) en pech gehad gelukkig. Dus we zijn zeer tevreden en gaan nog verder naar het oosten in de toekomst. Wellicht ook dan weer een blog en misschien wel weer prijsvragen met prachtige prijzen te winnen. O ja, vergeet zondag de uitslagen niet ! Deze worden in het allerlaatste bericht bekend gemaakt ! Nog 1 nachtje geduld allemaal. Tot morgen of anders tot ziens !

No comment.



Peloponnesos enzo

Voor de laatste keer hallo,

maar niet helemaal natuurlijk, want we moeten nog een derde prijsvraag doen en uiteraard nog alle uitslagen bekend maken. Maar zover is het nu nog niet.
Afgelopen maadag hadden we het gezien in Korinthos en zijn we verder naar het zuiden getrokken. Waren we eerder niet zo erg enthousiast over de delen van Griekenland die wij hadden gezien, dit werd ruimschoots goed gemaakt door het deel van Griekenland dat zich Peloponnesos noemt.

Peloponnesos

Dit is de zuidwestelijke punt van Griekenland, links onder Athene. We kregen een tip van een Grieks-Duits stel dat ons een camping in het uiterste zuiden aanraadde. Al rijdende door een bergachtig en veel schoner deel van dit land kwamen we halverwege de middag aan in Finikounda, een dorp met enkele campings direct aan zee. Nadat we ons hadden geïnstalleerd doken we het warme zeewater in, en met warm bedoelen we ook warm. Je springt er zo in en je koelt nauwelijks af. Prima plek dus om enkele dagen te vertoeven. Op de heenweg zijn we trouwens veel lokale standjes met fruit enzo tegen gekomen, en bij een ervan hebben we een jonge verkoper, we schatten 12 jaar oud, blij gemaakt door de ingrediënten van een Griekse salade te kopen.


Groente kopen langs de weg

 Je kan echt zien dat men het ook hier op plekken niet ruim heeft en dat dit soort verkoop pure noodzaak is om te overleven. De groenten zijn trouwens wel supervers en smaken heerlijk.
Vanwege een vermoeiende tocht over smalle en bergachtige kustweggetjes lagen we al vroeg in de daktent. Ook was hier de nacht rumoerig en verbeeldden we ons wolven te hebben gehoord die in de bergen huilden. Maar misschien waren het ook honden die een geintje uithaalden, het was in ieder geval een onrustige nacht met ook veel onrust op de camping. We vinden het op de campings tot nu toe vaak onrustig, is het geen verkeer dan zijn het wel feesten in de buurt ( in Korinthos tot 5 uur in de ochtend ) en heel veel jankende en blaffende honden. Maar het zal er in deze contreien wel bij horen.
Dinsdag al weer op tijd wakker en een lange wandeling naar het dorp via het strand gemaakt. Verder strand, strand en nog eens strand. In de avond zijn we nogmaals naar het dorp gelopen om te gaan eten en Ineke besloot gegrilde octopus te bestellen.

Inktvistentakels...

Ja, je leest het goed. Ze kreeg een bord met 3 afgehakte tentakels van een inktvis..... Sipke nam daarom maar een typisch gerecht uit de internationale keuken, een kipfilet gevuld met ham en kaas, 1 bord met exotisch voedsel is wel genoeg op een avond. De tentakels waren lichtelijk taai en hier en daar bleef een zuignap aan Ineke's tong vastplakken. Ze heeft er overigens geen nare gevolgen van overgehouden, de octopus smaakte daarnaast prima.
Je eet trouwens op een terras nooit alleen. Rond je tafeltje lopen diverse katten te wachten op een restje en menig gast heeft wel iets voor de poezen over. Deze beesten weten zelfs niet eens hoe een muis eruit ziet, zo riant komen ze aan hun kostje. Na dit maal zijn we over het strand naar de camping gelopen en hebben nog lang buiten gezeten.
Vanmorgen vertrokken naar het noordoosten van Peloponnesos, want we moeten zo langzamerhand richting Patras, de vertrekhaven van onze boot naar Ancona donderdag. Er was nog tijd voor 1 overnachting en dit doen we op een camping in Pigros, aan de westkust. Dit is de mooiste plek tot nu toe waar we hebben gestaan op een camping. We staan aan het strand en kijken uit op het eiland Zakynthos. Romantischer kan het niet en we hebben vandaag naar de ondergaande zon zitten kijken op het strand.


Ondergaande zon boven Zakynthos

 Ook hier weer warm zeewater en heel zacht zand.Vanmiddag nog gesnorkeld, maar onder water alleen zand gezien en 2 vissen, die onnozel keken en zich duidelijk verbaasden over wat zo'n duikbril met je gezicht doet. Goed toeven dus, en een prima adres voor een volgende keer misschien. Ook op deze camping weer de nodige zwerfhuisdieren, waar je trouwens weinig last van hebt. Dit is schijnbaar iets Grieks en je ontkomt niet aan de vragende ogen van kat en hond.
Het is nu 22.00 uur en nog steeds 26 graden, dus we gaan nog niet naar bed. Het zal nog wel even met een biertje richting strand gaan en dan is het morgen dan toch eigenlijk zo'n beetje voorbij. We hebben nog wel bijna de hele dag voordat we de boot op moeten, maar veel zal in het teken staan van opruimen en voorbereiden op een boottocht van 23 uren. En daarna nog even van Ancona naar huis. De verwachting is zaterdagmiddag halverwege de middag retour in Burgum. Zondag maken we de prijswinnars bekend, en o ja, er is nog 1 vraag te gaan. Die luidt:

hoeveel kilometer hebben we in totaal gereden ?

Dus alleen de gereden kilometers over de weg, en niet alle afgelegde kilometers, zoals per ferry. M.a.w. wat is de stand op de teller van de bus zaterdagmiddag bij thuiskomst ? Zondag ons laatste bericht. Tot dan !!!


Een van de vele kapelletjes langs de weg



Meer Griekenland

Hoi iedereen vanuit een zonnig en warm Griekenland,

op moment van typen is het zondagmorgen en we staan met onze nep-camper even ten westen van Korinthos, op een kleine camping aan zee van Korinthiakos. Het weer is weer prima, na een bewolkte en zeer benauwde dag van gisteren. Vrijdagmorgen zijn we uit Meteora vertrokken nadat we woensdag hadden besloten er toch nog maar een extra dag te blijven, ondanks de aanwezigheid van de pensionados uit Nederland. De omgeving is er toch wel heel erg interessant met al die rotspunten en kloosters. Ook wel leuk was dat we naast een ouder Italiaans echtpaar stonden met een daktent van 30 jaar.

Oud en nieuw naast elkaar

Het was misschien wel de eerste voorloper van de onze en het principe is eigenlijk nog steeds hetzelfde als toen. Ze hadden deze tent op een oude Opel Corsa gemonteerd en hij was een maatje kleiner dan die van ons, maar het geeft aan dat je met zo'n daktent vele mogelijkheden hebt.
We hebben donderdagmorgen geprobeerd met de fiets het hoogst gelegen klooster te bereiken. Het was een helse tocht in ruim 30 graden. De belofte van een geweldig panorama op de top stimuleerde voldoende, en na diverse stops om af te koelen en water te drinken is het Sipke gelukt het klooster te bereiken. Overigens hier ook weer vele touringcars met toeristen en een drukte van jewelste. Ineke heeft een klooster halverwege de top bezocht en moest bij de entree de benen bedekken door een lange wikkelrok aan te trekken. De weg terug per fiets gaat een stuk sneller en je moet oppassen dat je remmen niet verbranden.

De kliko is overigens nieuw

Op stukjes helling van 15% is dit zo gebeurt. Om van deze inspanning te bekomen hebben we de rest van de dag bij het zwembad gelegen ( en erin natuurlijk ) en in de namiddag op een terras in de stad doorgebracht. 's Avonds was het weer Metaxa-tijd met Dimitrios en had een groep Fransen het zo naar de zin dat ze met elkaar op de vuist zouden gaan. Achteraf is een en ander gesust en konden we lichtelijk bedwelmd naar bed.

Vrijdagmorgen richting Athene. De weg van noord naar zuid is veel minder spectaculair dan je zou verwachten. Vanuit de bergen rijd je een vlakte op die zo vlak is als een biljartlaken. Ineens is het vlak en 50 kilometer verder beginnen zomaar inees weer hoogtes. In de vlakke delen zie je katoenplantages en ook hier armoedige " woonwijkjes " van golfplaten, waar veel mensen en kinderen rondlopen tussen autowrakken en heel veel andere troep. Je verwacht dit helemaal niet en naast saaie wegen en veel vervuiling maakt dit ons beeld van Griekenland er niet mooier op. Schijnbaar is alleen de kust, de eilanden en het noorden van het land interessant, en moet je in het binnenland absoluut niet zijn. We schoten in ieder geval wel lekker op en bereikten in de namiddag het grote Athene. Na wat moeite vonden we de enige stadscamping en volgde een zeer onrustige nacht met veel autoverkeer en blaffende honden. Maar voor een bezoek aan de stad zijn er niet veel alternatieven, dus namen we dit voor lief.
De volgende ochtend zijn we met de bus de stad in gegaan. In het midden van de stad de metro genomen en de eerste halte was De Akropolis.

Poseren voor de Akropolis

Samen met duizenden andere belangstellenden hebben we deze stapel oude stenen bezocht en, culturbarbaren als we zijn, hadden we het na een uur wel bekeken. Het was erg benauwd en de oude Grieken hadden t.z.t. niet de moeite genomen om hier en daar een lift in te bouwen, dus in trage tred en een lange sliert wereldburgers ging het omhoog. Eindelijk boven zie je wat pilaren, bouwsteigers, heftrucks en meer bouwmateriaal wat de kans op een authenthieke foto van het geheel onmogelijk maakt. Toegegeven, het uitzicht over de stad is prachtig. Athene is gigantisch groot en verspreidt over de stad zie je nog meer oude stukjes bouwkunst uit een ver verleden. Op zo'n moment is de telelens een uitkomst. Deze voorkwam opvolgende bezoeken aan druk bezochte oudheden in de stad waar de beschaving ooit is begonnen. In de mensenmassa vroegen wij ons af waarom de beschaving wel is begonnen, maar niet is afgemaakt..... Maar goed, het is vakantie en geen tijd voor filosofische hersenspinsels.

...

De Akropolis af is een makkie en we ploften neer op het eerste de beste terras. Na een koude cola besloten we de metro terug te nemen, de camping op te zoeken, in te pakken en weg te wezen. Het doel was Korinthos, meer naar het westen. Hier is in het verleden een kanaal uitgehakt in de rotsen om de ene zee met de andere te verbinden. Op een brug tussen de beide oevers, of zeg maar wanden, van het kanaal heb je een geweldig uitzicht over en in dit kunstwerk. Maar niet voor mensen met hoogtevrees, want de hoogte is enorm. We hadden het geluk dat men net een vrachtschip achter een sleepboot door het kanaal trok, en dit levert mooie fotomomenten op. Toen het schip voorbij was werd er vanaf een brug gebungy-jumpt, een uitdaging die wij maar niet zijn aangegaan. Qua bezienswaardigheden is dit kanaal een hoogtepunt, zowel letterlijk als figuurlijk.
Even ten westen van Korinthos vonden we een camping aan het strand, waar het zeewater bijna warm is.


Kanaal van Korinthos

 Een plek om na enkele rij- en doedagen weer even pas op de plaats te maken. Hier blijven we in ieder geval 2 dagen staan en misschien wel wat langer. We zitten in onze laatste week en Patras ligt al in de buurt, dus de rem komt er een beetje op. De laatste week staat dan ook in het teken van luieren op het strand en zo weinig mogelijk doen. Dus tot ziens allemaal en jullie gaan weer van ons horen binnenkort. Doeg !!!


Tot slot nog enkele foto's ter indruk:

Vervoer tussen klooster en de vaste rots

Een hoog gelegen klooster in Meteora

Een drankje op het strand

Prijsvraag 2:

Hallo allemaal,

het is al weer een week geleden, dat we de eerste prijsvraag uitgeloofd hebben. Leuk dat er zo veel mensen hebben gereageerd! Na onze thuiskomst worden de prijswinnaars bekend gemaakt.

Nu dan, zoals beloofd, de tweede vraag. Deze keer hebben we voor jullie een open vraag en deze is niet al te moeilijk. De vraag luidt:

IN WELKE STAD IS DEZE FOTO GEMAAKT?

Degene, die het dichtste bij de werkelijke plaats zit wint weer een fantastisch lokaal produkt.

Jullie kunnen het antwoord weer geven via het gebruikelijke gastenboek. Veel succes!

Corfu en vaste land van Griekenland

Hallo vrienden en vriendinnen,

Als trouwe volgers willen we jullie weer even op een bericht van ons trakteren. Ons laatste nieuws kwam vanuit de museumstad Girokaster in Albanië waar we ’s ochtends hartelijk zijn uitgewuifd door de moeder van de hoteleigenaar, die ons een geweldig ontbijt in lokale stijl had aangeboden. Sipke vroeg de avond ervoor, terwijl ze aardappels aan het schillen was, of die voor het ontbijt bedoeld waren.

De moeder van de hoteleigenaar en Ien.

Lachend wees ze dit van de hand en ze zei dat ze voor een “ suprise “ zou zorgen. Nou, dat was het ! In positieve en zeer smakelijke zin. Trouwens, niet alleen het ontbijt, ook de kamer was prima in orde. Weer een voorbeeld van de hartelijke en zeer gastvrije mensen in dit arme land. Daarna was het tijd voor de kapper. Sipke heeft zijn hoofd ouderwets kaal laten scheren door een echte Berber, die er uitgebreid en met veel handgebaren de tijd voor nam. Hij is een half uur bezig geweest ( € 4,- ! ) en je hebt nog nooit zo’n egaal gladde bol gezien. Vakwerk, en de lotion deed de rest. ‘s Avonds was de geur van Old Spice nog aanwezig. Na de kapper tijd voor een bakkie, want de restauranthouder van de avond ervoor had ons hiervoor uitgenodigd. Hij had op het moment dat wij arriveerden de nodige discussie met de politie wegens parkeren voor zijn zaak. Nadat hij zijn oude Mercedes weg had gezet kwam hij lachend terug en gaf ons een kop koffie en een flink glas Raki. Ik zei dat ik nog moest rijden, maar hij verzekerde me dat hijzelf na 3 van zulke glazen een “ expert “ met de auto was. Dit ging gepaard met veel gegrijns, dus we vermoeden dat hij op dat moment al behoorlijk aan zijn expertise had gewerkt. Nadat we de raki hadden weggespoeld met de nodige sterke koffie was het tijd om deze stad te verlaten.



Ouwerwets kaalscheren



Het doel was Corfu, een van de Griekse eilanden. De boot gaat vanaf Sarande in Albanië en dit hadden we in ruim een uur bereikt. Helaas ging de boot om 16.00 uur, we kochten de tickets om 11.30, dus ruim de tijd om deze stad te verkennen. Dit was niet heel veel soeps, afgezien van een kiezelstrand in een baai en vele terrassen. We hebben de tijd doorgebracht met koude cola. Toen de boot op. Dit was nog een hele operatie. Er pasten precies 3 auto’s op en eigenlijk geen 2 auto’s en een bus. Na wat gepuzzel van het personeel dacht men dat de beide auto’s achterstevoren en de bus vooruit de beste optie zou zijn. Helaas kon de laadklep niet helemaal dicht, maar zeg dat niet tegen een Albanees. Hij bevestigde overigens dat de klep niet dicht kon, maar varen met een open klep was niet ongewoon in dit deel van de wereld. De zee was rustig en ze voeren dan wel een zeemijltje langzamer, geen probleem ! De motoren werden gestart en gaan met die schuit. Er waren medepassagiers die angstvallig de bus in de gaten hielden.

Een linke overtocht

Maar na een tochtje van anderhalf uur bereikten we veilig de haven van Corfu. De kade was wat aan de hoge kant en de bus moest met een hoeraatje de wal op. Dit kostte helaas wel een verbogen sidebar maar gelukkig geen schade aan de onderkant van de bus. De schuifdeur kon weer open na wat gestamp op de aluminium buis en na de vakantie branden we hem wel weer recht.

Corfu bleek een verkeerde keuze. Op de camping wist een Hollandse pensionado ons te vertellen dat hij vond dat we hadden geprofiteerd van de armoede in Albanië door er doorheen te reizen. Onze opmerking dat we juist de lokale economie hadden gestimuleerd had geen effect en we eindigden dit zinloze gesprek met de opmerking dat Albanië sowieso geen land was voor het type camper waar hij in reed, gezien de staat van de wegen. Wat dat betreft mogen van ons de wegen daar zo blijven…… Verder is het Griekse eiland er eentje uit de folders en daar is op zich niks is mee. Het is wel heel erg toeristisch en dat is best even wennen na Albanië,  Rond de stad Corfu is het druk en chaotisch, maar de stad is best gezellig. Toen wij er waren, waren er ook twee cruiseschip-ladingen toeristen geloosd, dus het was bomvol. En heet ! Ruim boven de 35 graden. Na een uur hadden we het gezien en zijn het eiland rondgereden. Dit is vrij vlot gedaan, want het eiland is niet zo heel erg groot. Tegen 3 uur kwamen we in Paleoskastritsa, een plaatsje aan de westkant van het eiland.

Bootje varen op de Adriatische zee

Er zijn mooie baaien en we hebben een boot gehuurd en 2 uren baai in baai uit gevaren. Een perfecte bezigheid op een mooie blauwe Adriatische zee. We hebben een uur gedobberd in een verlaten baaitje en met wat wind over het water was dit prima te doen. Het heeft het bruine huid gehalte een flinke boost gegeven. Daarna op een camping in de buurt ons kamp weer opgeslagen, piepers gegeten ( soms moet je weer even normaal doen ) en vanwege de zeelucht op tijd het dak op. We hadden Corfu wel gezien en wilden hier weg.

Vanmorgen de ferry vanaf Lefkimmi naar Igoumenitsa genomen, een tochtje van een uur. We belandden uiteindelijk in Meteora, een deel in Griekenland waar gekke rotspunten uit de aarde omhoogsteken en waar ze in een ver  verleden kloosters op hebben gebouwd. Deze kun je bezoeken, maar we weten nog niet of we dit gaan doen. Het wordt weer heet donderdag en we hebben tenslotte vakantie, dus al dat geklim enzo….. Daarnaast zijn we op een camping beland waar een Hollandse camperclub enkele dagen vertoeft.

Griekenland

Een aantal van hen kijkt ons een beetje wantrouwend aan en moet niks hebben van onze manier van rondtrekken. Eerlijkheidshalve moeten we wel bekennen dat we een aanbod hebben gekregen om morgen met een touringcar een bergklooster te bezoeken, want er was nog plek in de bus van Rollator-tours. Maar dit hebben we toch maar vriendelijk doch beslist afgeslagen. Wij zijn nog niet rijp voor het programma “ We zijn er bijna “. We hebben deze relatief korte rijdag afgesloten met een Grieks etentje op het campingterras, waar een Griekse hulp in de bediening ( Dimitrios) ons maar blijft trakteren op Metaxa, dus we sluiten dit bericht af voordat we met een dubbele tong gaan typen.

Volgende doel is in de richting van Athene. Tot dan en groeten van Sip en Ien maar weer !

Vrienden voor het leven

We love Albania

Hallo trouwe volgelingen,

hier weer een update van Sipke en Ineke, nog steeds, of eigenlijk alweer,  vertoevend in het prachtige en zeer aangename Albanië. Het is een zeer verrassend land, zowel qua natuur als levensstijl. We voelen ons zeer op ons gemak, niet in de laatste plaats vanwege de relaxte sfeer, met name in het verkeer. Regels zijn er wel, want we hebben hier en daar een bord langs de weg zien staan. Maar naleven, ho maar ! Dit levert soms spannende situaties op, maar wonderlijk genoeg hebben we geen ongelukken of erger gezien. Het regelt zich allemaal vanzelf en dat maakt het ook wel weer erg leuk. Politie zie je niet of nauwelijks en ze rijden daarnaast in auto’s die zelfs onze bus niet kunnen bijhouden….

Gistermorgen zijn we vertrokken vanaf de camping in Struga en het meer van Ohrid rondgereden. Aangezien dit meer nu ook weer niet de omvang van een oceaan heeft, waren we redelijk snel aan de andere kant, dit allemaal nog steeds in Macedonië. We hebben een bezoek aan Ohrid gebracht waar we koffie hebben gedronken en een tosti aan het water. We wilden een camping bezoeken aan de zuidkant van het meer, maar dit leek meer op een caravanstalling dan op een camping. Het deed ons een beetje aan een strafkamp denken, een overblijfsel uit de communistische tijd.

Camping met meerzicht in Pogradec

Je komt overigens in deze streken wel meer zaken tegen die daaraan doen denken, zoals bunkers langs de weg en grensovergangen met lange wachttijden en procedures. Wij hebben hier trouwens weinig last van want Sipke heeft zijn pokerface thuis gelaten.

Uiteindelijk zijn we, na bijna het complete rondje rond het meer vol gemaakt te hebben, op een camping even ten noorden van Pogradec in Albanië terecht gekomen. Een kleine camping met uitzicht op het meer, en waar je de levende forel voor het menu van die avond zelf kon uitzoeken. Maar voor het zover was hebben we het centrum van Pogradec bezocht. We hadden al het een en ander van Albanië meegemaakt, maar in het centrum van een middelgrote stad in een land als dit val je van de ene verbazing in de andere. We kwamen onder andere terecht in een markt in een grote, aftandse fabriekshal,

Markt

gelegen aan een pad waar je je benen brak in de kuilen en over de stenen. Dit zie je eigenlijk alleen in reportages over landen als India ofzo. Nu was het nog droog, maar je wilt niet weten wat er in zo’n steeg gebeurt als het regent ! En overal lopen honden, en geen fikkies zoals bij ons. De meeste zijn eigenlijk gewoon zielig, maar het hoort schijnbaar bij het gewone straatleven. De meeste koopwaar in de hallen bestond uit kleding en groente en fruit. We hebben er trouwens een heel erg duur luchtje gekocht, en wel van het merk “ Hogo Boos “ ( dit is geen spelfout ). Het doosje was zo nep dat we het niet konden laten staan. Verder hebben we midden in het centrum gewoon een poosje naar de dagelijkse gang van zaken zitten kijken. Geweldig gewoon. Stel je het centrum van Burgum voor, maar dan in een enge, boze droom, of een steengoede parodie op het gewone leven in Friesland. Getoeter, parkeren in het midden van de weg, de dorpsgek die het verkeer staat te regelen, een busje vol meloenen en ga zo maar door.



Busje vol meloenen



s’Avonds hebben we erg lekker gegeten in het campingrestaurant en troffen we een Israëliër die op zijn motor een tocht maakte door Zuid en Oost Europa. Hij kwam met de ferry vanuit Haifa naar Athene en we hadden een erg interessant en ongebruikelijk gesprek met hem. Ook dit soort dingen maakt dit een mooie vakantie tot nog toe. Wat het minder leuk maakte was een invasie van krabben in het restaurant op het eind van de avond. Hier had zelfs onze Israëlische commando ook geen antwoord op en hij vertelde dat hij bang was van “ small creepy things “, Ineke overigens ook. Gelukkig slapen wij in een daktent ! En aan de rand van het meer van Ohrid was het fijn snurken, zo met het geklater van het water op de achtergrond.

Vanmorgen, zondag, was het weer tijd om in te rukken en we wilden aan het eind van de middag eigenlijk in Girokaster zijn. Dit is een stad in het zuidwesten, niet ver van de Griekse grens. Het is een soort museum stad, zeg maar het Orvelte van Albanië. Op een berg staat een oud fort / kasteel en erom heen bevindt zich de oude stad. Na alle kilometers van vandaag vonden we het tijd om wat cultuur op te snuiven. Maar de weg er naar toe was een regelrechte ramp. Zo slecht hebben we nog niet mee gemaakt. Het gebied is prachtig, hoge bergen en schitterende valleien, maar op sommige lange stukken is er geen sprake van een weg, maar van een karrespoor.

De weg zelfs helemaal verdwenen....

De schokbrekers en vering hebben ongelooflijk veel te verduren gehad en we zijn blij dat we geen lekke banden hebben opgelopen. Op plekken is het echt heel erg triest en maar amper te doen. Rustig blijven is het motto, maar na 4 uren ben je het wel een beetje zat. Een mooie onderbreking was het ziekenhuis in Ersekë, waar we al onze meegebrachte kinderspullen hebben afgegeven. De directeur was de enige die Engels sprak en moest eerst worden opgebeld. Toen hij kwam hebben we hem de situatie uitgelegd en er werden hulptroepen opgeroepen om te helpen sjouwen met de dozen speelgoed en knuffels, en de zakken kleding ( Alex, je voetbal is achter gebleven in Pogradec, we hebben er een kleine jongen heel erg blij mee gemaakt ). We weten zeker, gezien de reactie van de mensen die hielpen sjouwen, dat alle spullen goed terecht zijn gekomen in dit op het oog oude streekziekenhuis.

Op naar Girokaster met een verblindende 17 km per uur gemiddeld. Tijdens een broodje aan de rand van de weg stopte er een auto met een familie waarvan een dochter erg goed Engels sprak. Ze waren erg in ons doen en laten geïnteresseerd en deze dochter was de vertaler van de vragen en antwoorden tussen beide. Dit gebeurt zomaar, en maakt het erg leuk.

Praatje langs de weg

Tijdens het gesprek langs de weg stopt er een patserige Porsche Cayenne ( ter info: erg duur ), waarvan de bestuurder met grote trots vertelt dat hij in Rotterdam is geweest ( “ Holland is the best “ ) en plank gas geeft en weg scheurt. Om te voorkomen dat de vooras van de bus breekt op dit wegdek proberen wij dit maar niet. We hebben de familie uitgewuifd en zijn doorgereden. Onderweg nog een paar kinderen op winegums getrakteerd en uiteindelijk bereikten we Girokaster. Hier bleek geen camping te zijn en hebben we ons door een hotelpropper een kamer bij zijn moeder aan laten smeren. In eerste instantie leek dit ons geen goed idee gezien de klim die de bus moest doorstaan richting ouderlijk huis. Hij trok ons bijna in zijn landrover om de kamer te laten zien. Het huis van zijn moeder bleek een klein hotel met een prima hotelkamer met een groot bed en fijne douche. De belofte van gratis koffie, een ontbijt en dit inclusief overnachting voor € 25,-heeft ons niet lang meer doen nadenken. De moeder blijkt een erg vriendelijke en lieve oude vrouw, die graag van alles van ons wil weten. Onder het genot van een bakkie kamillethee ( joepie ! ) vraagt ze ons het hemd van het lijf in het Albanees. Met handen en voeten en begrijpend knikken komen we een heel eind.

Girokaster

We zijn de stad in geweest om authentiek Albanees te eten en Sipke tevens om de smaak van kamille weg te spoelen met een halve liter bier. Morgen om 9 uur heeft Sipke een afspraak bij de plaatselijke kapper om het dons van de schedel te laten scheren. Je gaat de foto’s van dit gebeuren zien op dit kanaal. Tot zover dit bericht van Sip en Ien, die zich ontzettend vermaken in dit verbazingwekkende, maar geweldige land. Als je ons ooit tegen komt in het programma “ Ik vertrek “ is de kans groot dat we hierheen vertrekken. Dan niet in de bus, maar met een robuuste 4X4. Tot horens !!!!!

Bushokje als hangplek voor de jeugd