eindelijk zijn we onderweg. Donderdagmorgen tegen half 7 ging de wekker en anderhalf uur later zaten we in de bus. Eindelijk onderweg...... De eerste dag is een rijdag geworden. Na een kleine 750 kilometer hebben we de daktent geopend op zo'n 30 kilometer voorbij Stuttgart, op een zogenaamde ANWB doorgangscamping. Langs de Autobahn weliswaar, maar met goede douches en warme Kaiserbrötchen als ontbijt. Weinig nieuws dus op zo'n dag, maar we hebben wel voor het eerst in de nieuwe, ruimere daktent geslapen. En dit is prima bevallen ! Sipke kon de beentjes rechtuit strekken en Ineke kon vrijwel diagonaal liggen. Vergeleken met onze eerste aanschaf een hele verbetering. Daarnaast heb je met zo'n ding de nodige bekijks en direct een onderwerp van gesprek, met de hoofdzakelijk Nederlandse vakantiegangers die onderweg naar huis waren ( hihihi ).
Vrijdag dus ontbijt met warme broodjes en inpakken geblazen voor de tweede etappe. Doel was Schloss Neuschwansstein en de Zugspitze. Dit liep dus allemaal even anders dan we hadden voorzien. In Füssen, waar het sprookjeskasteel Neuschwansstein zich bevindt, was het zo'n verkeerschaos dat we het kasteel alleen maar uit de verte hebben kunnen aanschouwen. Het leek wel of wilde iedereen vandaag voor prinses spelen. Alle parkeerterreinen waren bomvol en de weg naar het slot bestond uit 1 grote file. We hebben een foto uit de verte kunnen maken en hier bleef het bij.
Op naar de Zugspitze, Duitsland's hoogste punt. Voor 100 euro kun je met zijn 2-en naar de top. Alleen werd het bewolkter en bewolkter. Als je zo'n bedrag uit gaat geven wil je ook wat zien natuurlijk, en daar zag het absoluut niet naar uit ! De top was volledig in mist gehuld. Ineke was daardoor in de wolken, want met haar hoogtevrees zag ze een trip in de kabelbaan naar 3000 meter totaal niet zitten...! Ook van dit hoogtepunt hebben we een foto van afstand kunnen nemen, helaas.
Het weer werd slechter en slechter, een tegenvaller, en we hadden het idee opgevat om dan maar zo snel mogelijk zuidwaarts te gaan. Over de Brenner en de Dolomieten in, in de hoop dat het weer steeds beter zou gaan worden. Niets was minder waar. Het stortregende op een gegeven moment en we hebben de nodige bliksem gezien. De Dolomieten zijn schitterend, maar wellicht met wat zonneschijn een stuk mooier. De hoop op droog weer bleek vals en na een flink eind toeren hebben we in het pittoreske, maar drijfnatte San Vito Di Cadore maar een hotel opgezocht. Na een warme douche maken we dit verslag tijdens een lekker Italiaans diner met een kannetje rode wijn. Inmiddels staat ook de Grappa al op tafel, van het huis, maar het alcoholpercentage is dubieus. We blijven er maar vanaf, gezien de zoektocht naar de zon morgenochtend. We overwegen maar naar Kroatië te rijden, de zon lokt..... Hopelijk een warmer en zonniger verslag de volgende keer. Maar we hebben het prima naar de zin, laat dat duidelijk zijn. De bus houdt zich prima, ook op de steile stukken ( en die zijn er geweest ! ) en we hebben al mooie stukjes Europa gezien. Dus tot de volgende keer maar weer. Groetjes vanuit een druilerig Noord Italië van Sip en Ien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten