Eindelijk weer verbinding.....

Hoi volgers,

Excuses voor dit verlate bericht, maar we hebben wederom te kampen gehad met wat gevalletjes geen verbinding of geen internet. Vandaar nu deze grote update van onze belevenissen van de laatste 3 dagen.

Nu: we hebben ons kamp opgeslagen in een land waar we beiden nog nooit zijn geweest, namelijk Macedonië.

Maar eerst:

We zijn gistermorgen, dinsdag, op tijd uit Dubrovnik vertrokken na weer een nacht van onweer en veel regen, net als de nacht ervoor. Voordat al deze ellende ( weer ) begon, hebben we wel een groot deel van maandagmiddag op het strand onder aan de camping kunnen doorbrengen. Het was er warm, zeg maar heet, maar het water van de Adriatische zee was van een zeer aangename temperatuur. De eerste kleur zit erop ! Helaas was dit prachtige zomerweer tegen het eind van de avond weer voorbij. Alhoewel we inmiddels heel veel liters over ons heen hebben gekregen, went dit niet, zeker niet in de vakantie op een plek waar je alleen maar zon verwacht. Maar we hebben wel ervaring opgedaan, en dinsdagmiddag de daktent droog ingeklapt terwijl het nog kon, na de tweede natte nacht. Nadat er weer stroom was, de hele regio zat door een blikseminslag zonder elektriciteit, en na het inpakken van de daktent zijn we nog naar Dubrovnik geweest om boodschappen te halen.

Eerder dan verwacht, of zelfs totaal onverwacht, hebben we gebruik gemaakt van ons noodonderkomen, oftewel het 20-seconden “ snel weer droog tentje “. Daarover heen een grondzeil gespannen, zodat we woensdagmorgen weinig tijd nodig hadden om te kunnen vertrekken. Althans, dat dachten we.

Wateroverlast

Om half 1 in de nacht vonden we onze zelf opblazende matrasjes wel heel erg comfortabel liggen en wat bleek: ze dreven ! We stonden met de tent in een plas water van 8 bij 10 meter ! Sipke stapte eruit om de boel te inspecteren en stond tot over zijn enkels in het water. Een uur later was het peil redelijk gezakt en stond de halve tent weer op het droge. Er was toch niks aan te doen, dus maar weer naar bed. Het grondzeil bleek van een goede kwaliteit dus we hebben droog kunnen slapen. De volgende morgen hebben we in de regen de handel opgeruimd en nat in een vuilniszak gepropt. Snel een douche, een bak koffie en de bus in voor de volgende bestemming: Albanië. Overigens, voor iedereen die een bezoek wil brengen aan Dubrovnik, de camping waar we hebben gestaan is een prima, rustige en gezellige camping met zeer vriendelijke eigenaren en vlak aan de kust. Er heerst een zeer ontspannen sfeer en we hebben met vele Europese nationaliteiten gesproken. Zo waren er 2 Belgische lifters die bij ons aan tafel hun liftervaringen deelden en ons wat tips over Montenegro gaven. Zij zijn gistermorgen doorweekt weer vertrokken richting Split. De achterburen kwamen uit Beieren en hadden last van een niet startende auto. Onze bus kon hen helaas niet van stroom voorzien en net op tijd hebben we nog de rokende startkabels kunnen redden. Dan is er gelukkig nog Die ADAC. Er was die Pool, die in Assen had gewerkt en Nederlands kende en ons dit trots en met een grote smile wilde laten weten: “ noken in die koken “. We hebben uitgelegd dat het “ keuken “ is……… En verder hebben we veel aandacht voor de daktent, velen zien zoiets voor het eerst en zijn zeer nieuwsgierig. Dat levert altijd weer een praatje op. Daarnaast staan we tegenover het wc-gebouw en hebben constant “ mensen over de vloer “. Bij het afrekenen kregen we een speciaal flesje zelfgestookt vocht, waarvan we de naam niet hebben gekregen, maar afgaand op het rondje van vorig jaar ben je snel van je verkoudheid af van dat spul. Kortom, een perfecte plek voor een bezoek aan deze regio. Voor geïnteresseerden:

www.orasac.com . De camping heet Pod Maslinom en ligt 12 kilometer van het centrum van Dubrovnik. 

Op naar Albanië dus. Langs de kust van Montenegro schiet het niet echt op, maar de uitzichten zijn wel fantastisch.

We waren de grens snel over en hebben de pont genomen over de baai van Kotor. Deze stad hebben we vorig jaar al bezocht en nu begon voor ons dan ook een nieuw gebied. De weg langs de kust is druk en het verkeer is zeer zenuwachtig, maar de blikken over de zee zijn heel erg mooi. Je moet overigens wel constant goed opletten, want de Montenegrijnen zijn niet de beste chauffeurs. Ze rijden erg hard of juist niet, slaan af zonder richting en parkeren de auto midden op de weg. Maar alles ging goed en we naderden tegen 3 uur de Albanese grens, na een tocht door een vallei met scherpe bochten en steile hellinkjes.

We mochten Albanië zonder problemen in en de douanier heette ons welkom. Dan ben je ineens in een hele andere wereld. Montenegro is niet al te netjes en rijk, maar over de grens zie je alsnog een tegenstelling van jewelste. Op de grens staan gehandicapten te bedelen en spelen kleine kinderen op een vuilnisbelt tussen varkens en een gigantische berg troep. We wisten niet wat we zagen. De wegen zijn tot nu toe redelijk goed, maar de kant van de weg is 1 grote vuilnisbelt op plekken. Veel autowrakken, huishoudelijk afval en andere rommel.

Na een uur bereikten we onze camping, een kilometer of 15 ten zuiden van Shkoder. Het heeft Nederlandse eigenaren en we staan achter het restaurant op een grasveld. Als deze camping in Nederland was geweest hadden we nu verantwoord bij de boer gekampeerd. De haan met zijn kippen van de buurman loopt wat tussen de aanwezig campinggasten en rondom de camping hoor je koeien loeien en ezels balken. De zwaluwen vliegen zowat de daktent binnen en kikkers kwaken luid in de sloot. Hoe idyllisch, maar dat wordt vannacht wel lekker rustig slapen. Zonder regen, want de voorspellingen zijn prima voor de komende dagen. Het restaurant is helaas gesloten, dus dat wordt weer macaroni. Het nieuwe zwembad was net geopend en met tegen de 30 graden was dit een aangename verrassing. Ook heeft het nieuwe douches en wc’s, dus dat is prima in orde. Maar weer geen internetverbinding, dus de blog wordt weer later dan verwacht bijgewerkt.

Vanmorgen, donderdag: een droge daktent ! En vanaf nu hoor je ons niet meer over regen of lekkage. Om 9 uur zijn we vertrokken vanaf camping Albania. We hadden nog geen Albanees geld en konden met euro’s betalen. Dus wij naar een geldautomaat in de buurt. We wisten niet wat we zagen: een militair met een AK47 stond de stroom pinner’s te begeleiden. Voor degene die niet weet wat een AK47 is, dat is een mitrailleur van Russische makelij….. Sipke sloot achteraan in de rij, maar mocht gelijk als volgende pinnen. Gastvrijheid, zullen we maar zeggen. Sipke durfde toch niet te weigeren met zo’n gast in de buurt. Toch een vreemd gezicht, zoiets. Even verderop hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn verder getrokken, de binnenlanden in. Na zo’n 2 uur door een schitterend gebied kwamen we in Burrel ( of all places ). Op een terras bij een groot marktplein a la rotonde hebben we een koffie gedronken van welgeteld 25 cent per stuk. Het verkeer op de rotonde was een attractie op zich. Het maakte er namelijk niet uit hoe je de rotonde nam. Linksom of rechtsom, terwijl er midden op de rijbaan lustig werd vergaderd. Niemand maakte zich er druk om. Er zijn trouwens opvallend veel grote auto’s op de weg, allemaal geïmporteerd en vele uit Engeland en Italië met de oorspronkelijke kentekens er nog op. Trouwens ook veel met helemaal geen nummerborden. Wij weer verder. Op de bochtige bergweg kun je trouwens na elke bocht een kudde koeien verwachten, of schapen met een herder. Hier en daar een losse ezel en opvallend veel honden.

Lokaal zwaar transport

Het is oppassen geblazen, soms ook voor het wegdek met flinke kuilen en gaten. Toch is het met de bus goed te doen.

Op een gegeven moment zat er een oude man met zijn kleindochter aan de weg, hij verkocht fruit en een soort van bosjes van gedroogde bloemen. We hebben een zak appels bij hem gekocht ( 65 cent, 10 appels ) en de kleine meid 2 knuffels gegeven. Toen we al weer in de auto zaten kreeg Ineke een tros druiven van hem. Deze mochten we beslist niet betalen en qua smaak kan de Poiesz er nog wat van leren. Een eindje verder zaten er 5 kinderen ( tussen 5 en 8 jaar ) aan de kant van de weg bosjes gedroogde bloemen te verkopen. Ook hen hebben we een partij knuffels gegeven. Eentje had liever onze fietsen, maar dit ging ietsje te ver. Hij had toch niet bij de pedalen gekund…… Trouwens, de mensen in Albanië zijn heel erg vriendelijk en groeten ons constant. De tegenstellingen zijn erg groot. Arme kinderen langs de weg, terwijl grote dure BMW’s langs razen. De huizen zijn soms erg groot, maar we zien ook plekken met tenten van zeil en kleden op afgelegen plekjes. Eromheen veel afval. Het is moeilijk om Albanië te typeren. De natuur is werkelijk prachtig, maar men gaat er heel slordig mee om, gezien de troep in de bermen e.d. Maar de aard van de mensen is gastvrij en vriendelijk. We voelen ons beslist niet onveilig, maar wel bekeken. De bus met zijn daktent en fietsen achterop is een bezienswaardigheid. Wij denken dat het een prima land is om te bezoeken en het bevalt ons tot nu toe erg goed.

Toch zijn we de grens over gestoken naar Macedonië, omdat onze buurman vanmorgen een camping aan het meer van Ohrid aanraadde. Daar staan we nu.

De grenspassage ging vrij vlot en ook de omgeving richting het meer was weer erg mooi. Hier is men schijnbaar ietsje zuiniger op de natuur, hoewel ook dit veel beter zou kunnen. Maar het wegdek is in ieder geval een stuk beter. We staan op een kleine camping ten zuiden van Struga, camping Rino. Wederom een aanrader. De achterkant van de bus staat op 5 meter van het meer en het zicht over het meer is geweldig. We hebben besloten hier maar een paar dagen te blijven en morgen met de fiets naar Struga, een stad aan het meer iets verderop. Hier eindigt deze update, want we gaan op het terras aan het meer een vismenu bestellen. Morgen meer, want de verbinding met internet is hier goed. Tot dan en de groeten van Sip en Ien.



...

En dan nu eindelijk de prijsvraag van week 1. Wie weet het antwoord op de volgende vraag.

Hoeveel milimeter regen hebben Sip en Ien te verwerken gekregen in week 1 ?

Je kunt kiezen uit de volgende antwoorden:

A: minder dan 50 mm

B: tussen 50 en 100 mm

C: meer als 100.000 mm

Stuur je antwoord in via het gastenboek. Onder de goede inzenders wordt een lokaal product uit Kroatië verloot. Succes !!!